Με διαρκή παρουσία εκεί που η πραγματικότητα έχει την πιο καταιγιστική πλοκή και η ποίηση ακρίβεια, η Ηλιάνα Μαυρομάτη επιμένει σε μια εκδοχή ζωής, που δεν της επιτρέπει τη μετριότητα, τη σιωπή, τον φόβο.
[mc4wp_form id="278"]
Χρειάζεται μία μέλισσα για να γίνει το λουλούδι πεπόνι, αγγουράκι, κολοκυθάκι και μελιτζάνα. Αν όμως εξαφανιστούν οι μέλισσες, δεν θα γίνει… τίποτα!
Ζω για τη μέρα που θα ανοίξω την πόρτα του γραφείου και θα πω σε όλους και σε όλες: «Το παραμύθι που θα σα πω σήμερα, το ζω από καιρό. Αξίζει να σπαταλήσετε ένα οχτάωρο για να με ακούσετε».
Δεν ξέρω πότε ξεκινάει κανείς να βγαίνει λιγότερο και να ταυτίζεται με το meme κάποιου πλάσματος τυλιγμένου σε κουβέρτα με ένα καταπραϋντικό ρόφημα στην αγαπημένη του κούπα, αν το χουχούλιασμα δηλαδή συνδέεται με την ηλικία των 30 ή με την απόκτηση κατοικίδιου, ειδικά γατιού, ή αν κρύβει αυτή η νέα μας συνήθεια μια γενεαλογική ανάγκη.
Χημικά δομικά στοιχεία ζωής έχουν βρεθεί στην κοκκώδη σκόνη ενός αστεροειδούς που ονομάζεται Bennu, αποκαλύπτει μια ανάλυση.
Κι άλλοι θάνατοι. Κι άλλες ζωές σε προκαθορισμένες ανηφόρες. Άνθρωποι που δεν πρόλαβαν. Που πλήρωσαν ακριβά μια ελευθερία, ένα τραγούδι, μια αγάπη. Λίγες λέξεις. Γράφω κάτι για όλο αυτό. Ματώνει η άκρη του δεξιού μου αντίχειρα από τη ρυθμική ένταση, που πετρώνει το σώμα μου.
Τα ουρλιαχτά ανήκουν σε εκείνους που παραμένουν άνιωθοι. Σε εκείνους που τρώνε παναρισμένα κοτόπουλα και τους παίρνει ο ύπνος με το μάγουλο στην οθόνη. Τα λαδωμένα σχόλια τούς φέρνουν (λογικό) δυσπεψία. Και η ζωή τους είναι μόνο αυτό.
Οι άνθρωποι στον υπόλοιπο κόσμο συνειδητοποιούν σταδιακά αυτό που οι Δανοί γνώριζαν εδώ και γενιές: ότι το να περνάς χαλαρό, άνετο χρόνο με φίλους ή οικογένεια, να πίνεις καφέ, να βλέπεις τη φωτιά ή να διαβάζεις ένα καλό βιβλίο μπορεί να είναι καλό για την ψυχή σου.
Σύμφωνα με τη μελέτη, αν ένας άνθρωπος, ο οποίος καπνίζει 10 τσιγάρα την ημέρα, κόψει το κάπνισμα την 1η Ιανουαρίου, στις 8 Ιανουαρίου θα έχει αποτρέψει την απώλεια μιας ολόκληρης ημέρας ζωής.
Όλοι ξέρουμε για τις αστικές αλεπούδες που χτυπούν τους κάδους και τα περιστέρια που κυνηγούν τα σάντουιτς Pret που έχουν απομείνει στο Λονδίνο, αλλά συζητάμε πολύ λιγότερο για το ευρύ φάσμα της θαλάσσιας ποικιλομορφίας που φιλοξενεί η πρωτεύουσα.